Ervaring

De bottumor van
Hans Ammerlaan

"Als mijn vinger stijf zou worden, zou dat ten koste gaan van mijn gitaarspel."

Ik kreeg opeens een dikke hand

Hans Ammerlaan (57): “Klassieke gitaar spelen is mijn hobby. Het is een uitlaatklep, je kunt je even terugtrekken in je eigen wereld. Eind vorig jaar ben ik zelfs begonnen met het bouwen van mijn eigen Spaanse gitaar. Ik verbleef intern op de gitaarbouwschool toen ik opeens tijdens het bouwen een rare dikke hand kreeg. Via de huisarts ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor een foto. Ik bleek een zogenaamd ‘ABC-tje’ te hebben: een aneurysmatische botcyste aan de ringvinger. Er werd gezegd: we kijken tijdens de operatie wel wat mogelijk is. Maar ik dacht: als ik daar een stijve vinger aan overhoud, kan ik straks mijn hobby niet meer uitoefenen.

Goed gesprek met de handchirurg

Ik ben toen, na een MRI te hebben gemaakt, gaan zoeken naar een specialist in hand- en polschirurgie en kwam uit bij Xpert Clinics. De intake bij dr. Guus Vermeulen was al een kwaliteitsgesprek; hij nam de tijd, maakte een duidelijke analyse en nam met mij de opties door. Wat ik had was geen ABC-tje maar een enchondrome, een bottumor. Ik wilde vooral een risicomijdende operatie, want als mijn vinger stijf zou worden of gaan haperen, zou dat ten koste gaan van mijn muziekspel. Een eigen bottransplantatie vanuit de pols was de beste mogelijkheid om te voorkomen dat het wellicht tot een stijve vinger of opgezet gewricht zou leiden. We hebben er wel een half uur over gesproken en ik vond het een heel helder verhaal.

De operatie kon al binnen een week ingepland worden. Dat was natuurlijk heel mooi, maar ik heb ervoor gekozen om het nog even uit te stellen. Ik was namelijk uitgenodigd voor een masterclass bij Harry Sacksioni, mijn grote gitaaridool. Die wilde ik per se volgen, zoiets doe je once in a lifetime. Dr. Vermeulen kon zich dat goed voorstellen. Ik heb dus die masterclass doorlopen en ben in augustus naar Xpert Clinics gegaan voor de operatie.

Ik kon een roesje krijgen

Op de dag van de ingreep was alles keurig voorbereid, maar op een hele menselijke manier. De zusters die je begeleiden, de uitleg die je krijgt, je merkt dat je hier geen nummer bent. De blokverdoving was voor mij een heikel punt, ik had in het verleden een minder fijne ervaring gehad met een lumbaalpunctie. Ik wilde dat dus niet bewust meemaken. Geen probleem, daarvoor kon ik een roesje krijgen. Een half uur later werd ik wakker met een sling om mijn arm en kon ik naar de OK waar iedereen al klaar stond. Wat ik ongelooflijk mooi vond, is dat ze een grapje uithaalden om me op mijn gemak te stellen. Terwijl ik aan het praten was met de anesthesist werd mijn arm heel zachtjes uit de sling gehaald en weggelegd. Toen ik naar beneden keek, was mijn arm weg. Ik schrok en had er niks van gemerkt. Daardoor realiseerde ik mij dat mijn arm echt heel goed verdoofd was.

Maatwerk en mensenwerk

De operatie duurde vijf kwartier. Er was steeds interactie tussen mij en dr. Vermeulen, daardoor ging de tijd heel snel om. Terug op zaal vroegen de zusters of ik wat te drinken en te eten wilde, er werd goed voor me gezorgd. Dat maakt het naast vakkundig werk ook maatwerk en mensenwerk.

Persoonlijke begeleiding door de handtherapeuten

Zowel de ergotherapeut als de fysiotherapeut zijn in de beginfase al vrij snel begonnen met kleine oefeningen. Toen op dag 12 de hechtingen eruit gingen, heb ik gevraagd of ik weer op mijn gitaar mocht spelen als training voor mijn hand. Dat mocht, zolang het geen pijn deed en mijn hand niet dik zou worden. Op dag 13 heb ik mijn gitaar dus weer gepakt en ben ik voorzichtig wat oefeningen gaan doen. Inmiddels zijn we drie maanden verder en is de functionaliteit bijna 100% terug. Dat is echt grandioos! De persoonlijke begeleiding en vrijheid die ik heb gekregen is daar heel belangrijk in geweest. De handtherapie was erg gefocust op het voorkomen van verklevingen en het trainen van de fijne motoriek. En dat heeft resultaat opgeleverd.

Kers op de taart

De gitaar die ik aan het bouwen was, is inmiddels af én gesigneerd door Harry Sacksioni. En als kers op de taart heeft Harry me uitgenodigd om nog een masterclassweekend bij te wonen. Inmiddels ben ik ook weer begonnen met het geven van kleine miniconcertjes, waarbij ik nummers van Sacksioni speel. Dat ik dat weer kan, met zo’n mooi instrument dat ik helemaal zelf gebouwd heb, daar ben ik echt dankbaar voor. Dankjewel dr. Guus Vermeulen en team!”

Meer informatie over deze behandeling?

Lees hier alle ervaringen.